Mając bardzo dobre nastoje po zlocie Manetasów, jaki otworzył sezon 2016r chcielibyśmy przypomnieć, że po wakacjach (również tych studenckich), zapewne jako ostatnia, większa impreza na jakiej możemy się wspólnie spotkać, to 3 dniowy Rajd w Lanckoronie koło Krakowa.



Zachowujemy więc formę jak poprzednio, gdzie zlot przerodził się w rajd terenowy na którym szykujemy worek niespodzianek związanych z grą na kołach. Trasa i zadania będą inne niż poprzednio, także dla tych, którzy aktywnie lubią spędzać czas, a zagościli u nas poprzednio, to wydarzenie będzie również zaskoczeniem.

Jak zwykle w świetnych humorach oraz bez troski o pełną wybornego jadła michę, w Willi Tadeusz, namawiamy aby odnotowali ten fakt w swoich kalendarzach. Tym, którym nie dane było ostatnim razem przypominam link do opisu tego wydarzenia na forum.

Trzymajcie więc swoje maszyny na wodzy bo nawet PKwki na rajdzie utrzymać było trudno:


Niektórzy pytali nas dlaczego nie sam Kraków, ponieważ jest uroczym miastem i wartym do oglądnięcia.
Powodów jest kilka i zapewne wiele osób się z tym zgodzi. Wymienie tylko trzy najważniejsze:

• Zakwaterowanie drogie, a o tym terminie z namiotami to loteria
• Zabezpieczenie imprezy, wymagane w przypadku Krakowa może się skomplikować organizacyjnie, nie mówiąc znowu o bezzasadnym podniesieniu kosztów
• Wszyscy z nas lubimy zapach T2, ale pierdzenie w krakowskich korkach, z pewnością nie miało by nic wspólnego z grą terenową

Także do Krakowa jak najbardziej zapraszamy, ale indywidualnie. Lanckorona natomiast, to pierwsze uzdrowiskowe miejsce koło Krakowa, a co najważniejsze znajduje się w koronie licznych pagórków i malowniczych wiosek z których roztacza się widok naszych polskich Tater. Jazda wąskimi uliczkami na których można spotkać 10-20 samochodów na dobę daje wielką swobodę. Lanckorona to nie dżungla, bo ruiny zamku, miejski rynek oferują niespotykane atrakcje (np zlot zabytkowych samochodów) oraz domowe żarcie, jakiego w domu nie zjecie.

Najwyższa klasa, w cenie zlotu!
O ile ktoś chce zabrać makulaturę, to zapewne przyda się jedynie na paliwo do wątroby.

Poniżej umieszczę relacje ze zwiadów jakie z pewnością się odbędą, choć bywalców zachęcać nie trzeba.
Kończąc zapraszamy, a zapisy już niedługo zostaną otwarte.

Zanim zaczniemy zapisywać chętnych, to proszę o mobilizację w przygotowaniu się na sezonowe wspominki.

W Tadeuszu, po obfitym w zadania i emocjonującym dniu znajdzie się czas, na to aby wykonać pokaz zdjęć oraz filmów nagranych w trakcie całego sezonu (zwykle w porze kolacji). Nie musicie nic nam przesyłać, wystarczy że zgromadzicie je na własnym sticku (pamięci podręcznej na USB), trochę swojego materiału i zgłosi to w dniu przyjazdu przekazując chęć ich pokazania lub zarezerwowania czasu na cześć opisową (może towarzyszą temu jakieś ciekawe zdarzenia którymi będziecie chcieli się podzielić). Będzie nam bardzo miło.



Dzięki takiemu opisowi nasza grupa zaistniała np na zlocie w Pradze - także jest to dość budujące. Czekamy zatem na relacje z VWD oraz wyjazdu na tegoroczne Bałkany, o których również wiele dobrego słyszałem.



W poprzednim roku, atmosfera była tak fantastyczna że forma pokazu przerodziła się w koncert gitarowy Davide 2x z rzędu (oraz nieprzewidzianą awarię związaną z puszczaniem zdjęć w takt muzyki). Mam jednak nadzieje że ten incydent, choć trwał parę minut, nie zaistnieje tym razem.
Zapewne było to bardzo dobre posunięcie ponieważ i z piątku na sobotę i z soboty na niedzielę mieliśmy pełną salę.

Żarło.
Temat powiedziałbym smaczny a dla niektórych dość istotny.

W Tadeuszu nie chodzisz głodny. Zwykle dla każdego przyjeżdżającego o zdrowej porze (załóżmy ze przed 11-tą w nocy) czekać powinno coś ciepłego. Nie zdarzyło się aby kuchnia była pusta, ponieważ dla właściciele traktują ją jak salon i zawsze ktoś się po niej kręci. To iż jest to sfera przestrzeni prywatnej - nie kręcimy się po niej, ale za to po jadalni w towarzystwie naczelnego wodza, owszem.



Pisząc krótko. Bigosik, strogonow czy coś w ten deseń zawsze w piąteczek (dzień otwarcia) będzie czekał na podróżujących. Co do jadłospisu to temat otwarty. Do tego czasu zastanowić się proszę czy ktoś jedzie na sałacie czy jednak pieczyste nie jest dla niego problemem.

Jak będziemy bliżej imprezy to zapewne jakiś plan na jadło się ukarze. Cena żarcia w kosztach imprezy, a postaramy się aby ten koszt nie był wielkim obciążeniem, a jednocześnie był ciekawszy niż zimna pizza na rynku jakiegoś zadupia, czy odgrzewany mielony z poprzedniej imprezy. Tutaj niech się wypowiedzą ci, którzy próbowali kuchni w Lanckoronie - śmiało!



Wieczorki. No tak nie wiemy co z Davide i zakładać należy, że poprzednie zloty pod tym względem były unikalne. Czy ktoś z was zauważył że nasz kolega miał specjalne stoisko na VWC? Także ci, którzy nie mają jego autografu mogą czuć się mało operatywni w kwestii muzyki włoskiej (a zwłaszcza vespowej). Nie martwię się jednak, już myślimy aby było ciekawie w czasie ciepłego popołudnia, rzęsistej ulewy czy gradobicia.

Jak niektórzy wiedzą, to numer z aukcja poprzednim razem mógł się wydawać upierdliwy, ale uratował na tyłek, ponieważ wrzutka za wińsko i browca, który załatwiliśmy na ostatnią minutę, okazał się być finansową pomyłką. Jeśli będzie taka wola zainteresowanych, to może załatwimy to zanim ogłosimy program (coby nikt nie czuł się pokrzywdzony że musi lecieć coś załatwiać, bo już się ściemniło i naszła nieodparta ochota). Jeśli nie, to każdy przyjedzie z własną siwuchą lub nabędzie ją w tutejszych delikatesach zawczasu.



Przysmaki. Są dwa miejsca rozpusty. Jeden to knajpo-galeria Arka na rynku Lanckorońskim (taki prima-sort, exclusive itp tutejszej okolicy), drugi to niespodzianki, jakie zawsze wchodzą wraz z wami do Tadeusza. Na kawusie zawsze możemy wyskoczyć ale zapraszam do bycia kreatywnym, bo czasami to niewielki wydatek czy zawrót głowy, a dobre słowo za uznanie murowane.

Już tylko 2 tygodnie do wydarzenia to też lista chętnych już prawie zamknięta.

Pora odkryć rąbka tajemnicy, a przynajmniej element, z którym ja będę bezpośrednio związany.
Szykujemy dla was niezły kwas. Każdy będzie mógł zabrać do domu.


Pomyślcie ile możliwości daje przydomowa produkcja... zwłaszcza kiedy umieszczona jest na odludziu.
Próbowanie jednak w czasie rajdu tylko na własną odpowiedzialność.

No to się odbyło.
Bardzo fajnie was było zobaczyć i razem rozegrać 3cią Lanckorońską grę terenową.
W tym roku pogoda nam się troszkę pospieszyła (bo tydzień wcześniej było >20c, a aktualnie tylko połowę z tego), ale i tak nie było to dla nikogo przeszkodą. Łącznie było nas 37 osób, choć tak zakręceni całym wydarzeniem zebraliśmy się do grupowego zdjęcia zbyt późno, bo cześć osób zaraz po śniadaniu dała nogę w swoją stronę. Trudno, co robili, pozostało uwiecznione na innych zdjęciach.



Atrakcji moc, nagród cały wór, naklejki, żarcie i przede wszystkim atmosfera godna zapamiętania.
Tym, którzy skupiali się na jeździe i zabawie, mogę teraz umilić wspomnienia, przekazując ten link ze robionymi fotami tego wydarzenia: Link do: 2016 Lanckorona w mojej przestrzeni OneDrv.

Idzie zima, a więc, to dobry czas aby podsumować wszystkie tegoroczne motocyklowe eskapady.
Tyle. Do zobaczenia w następnym sezonie.

Oto pierwszy i mam nadzieje że nie jedyny filmik, który udało się nakręcić w Lanckoronie.
Przedstawia on ostatnią konkurencję - pt "Jabłka", w której wygrał Paweł [wysoki02].
Serdecznie gratulujemy i zazdrościmy determinacji którą potwierdza wręczona statuetka płetwonurka.

Wpierw delikatnie, noskiem trącanie, szukanie ogonków i wargami muskanie coby jabłka obrócić, kąsanie skóry siekaczami lub kłami (kto co ma w tym przypadku najlepiej rozwinięte), aby potem upust dać swój po całości. Krew gotowała wodę na kompot. Fale, wodospad i rzeka pod nogami. W efekcie remis nastał, lecz zwycięzca musi być jeden i skończyło się na nurkowaniu.

Statuetka Sokole oko dostała się w ręce Mai i Tomasza jadącego bezbłędnie na Piagio X8, którzy przy jednym przebiegu zdecydowali się dostarczyć zebrane obwarzanki na metę. Gratulacje.

To, że my w Małopolsce stan rycerski utrzymujemy w gotowości i nie boimy się stawać w szranki. Postanowiliśmy rozegrać to po Krakowsku, z obwarzankiem w tle. Pierwotnie w parach, a dla samotnych jeźdźców solo w odwrotnym kierunku. Max 2 okrążenia i na najwięcej trofeów do zebrania. Ubaw po pachy. Chętnych było tyle, że aż zaczęło kropić i się pociemniało. Nikt nie zrezygnował z widowiska.