Mając na uwadze, że to przed ostatni ładny weekend (za tydzień Redyk) postanowiliśmy ze Sławkiem gdzieś jeszcze ruszyć nasze stare tyłki i pobiwakować.



Piotr z rodziną, Bartosze na wakacjach... no ale w góry, dwie maszyny też dadzą radę.



Zatem zbieramy niezbędne klamoty i jedziemy ku przygodzie.

Powałęsaliśmy się po okolicy (znowu zdjęcia drogi...) ale znaleźliśmy spokojnie miejsce, z dala od komunikacji, zgiełku i turystów szukających grzyba.



Na nasze szczęście, miejsce to miało certyfikat pierwszej klasy, z kuchnią w postaci kręgu kamieni oraz toalety, z szumiącą nam w uszach wodą. Ważne że było miejsce na posłanie i nieograniczona wolność garażowa.



Prędziochem uwinęliśmy się z drewnem (tzn Sławek się uwijał, a ja się przykładnie przyglądałem) i od jednej zapałki.

W okolicach biwaku płynął górski strumyk, pięknie nam szumiało w uszach, to też postanowiliśmy sprawdzić czy jelonki robią to do wody.

Po chili spostrzegliśmy na środku wielki kamień, a na nim gołą panią tych wód. Spoglądała na nas sowimi wielkimi zielonymi oczyma i zwróciła się do nas tymi słowy: "Daje wam te dwa nagie pstrągi na znak mojej dobrej woli" i parę innych tam... dobrych słów.



Po czym rozpadła się we mgle, a my z tą zdechłą rybą hyc na ogień.



I mamy Fish & Chips

No i góralskie marshmello też było.
Moim zdaniem o wiele lepsze niż ta kurcząca się wata.



No czas się zbierać. Miejscówka fajna i wolna od wielkomiejskiego zgiełku.
Szybka kawka i jeszcze kiełbaska z ogniska.



Szybkie śniadanko i na trasę, wypalić jeszcze jeden bak, a jak pogoda to i wielu zwolenników jednośladów na drodze.



Koniec tej weekendowej historii.
Czas pakować graty i zbierać się na Redyk.
Kalesony wydają się nieodzowne.